Evan Parker - soprano & tenor saxophone
Peter Jacquemyn - double bass & voice

Live Recording : Jean-Marc Foussat at Jazz Brugge, Belgium, on 5 octobre 2012,
Mixing & Mastering:: Jean-Marc Foussat
Text & Lino cuts: Peter Jacquemyn
Translation: Peter Flynn
Typography: Laurens Teerlinck

Thanks to the Memling Museum - Bruges, Manfred Sellink & Jazz Brugge.

Available on CD
released May 28, 2015 at Citadelic Festival, Ghent, Belgium

 

(EN)
Long, long ago there was a time when the gods had their say our worldly goings on and the nymphs, hetaerae, centaurs and satyrs had not yet been banned to the outer regions.
In these mythic times, the goddess Athena invented the double-reed flue or Aulos.
Legend has it that the Aulos was the first ever reed instrument; it was the first time a vibrating reed was ever used to make music.
However, her vanity got the better of her and made her throw away the instrument: the other gods mocked her for the way her cheeks ballooned out when she played the double reed. From that moment on goddesses have never played the double reed again.
By chance or rather by fate, the satyr Marsyas found Athena's double reed.
Marsyas, being a shepherd, had nothing else to do the livelong day than tend his sheep and play the flute and he soon became a virtuoso double-reed player.
There are conflicting reports and legends about how all this went and how it ended.
According to some, Marsyas, blinded by hubris, challenged the god Apollo, the lyre player par excellence, to a match to see who could play the most beautiful music. The muses, those knowers of beauty would act as the judges. The winner could do whatever he wished with the vanquished. Others relate that it was Apollo who, in a fit of jealousy upon hearing Marsyas brilliant playing, insisted on a duel. So, it wasn't a matter of earthly overweening pride after all but the actions of a jealous over-sensitive, intolerant god. Of course, Marsyas lost the match.
These muses were highly untrustworthy, biased, tendentious referees. Some sources say that it was initially a draw, after which Apollo played his lyre upside down with the same virtuosity as right side up. As Marsyas could not play his flute upside down or back the front, he lost the match for a completely unmusical circus act-like reason. Apollo's music did not sound any different or better when played upside down.
Others claim that Marsyas won the competition outright from the outset, after which Apollo, feeling cornered, began to sing accompanied by his lyre.
Marsyas protested fiercely: this was a match of instruments and not of singing. Apollo then argued that blowing on an instrument and singing were pretty much the same thing.
Yet other sources claim that Apollo cast a spell on Marsyas such that all he could produce were raw squeaking, squawking screaming sounds...
Whatever the true story may be, the untrustworthy muses declared Apollo the winner.
As a result, Apollo punished Marsyas for his pride, nailed him to a tree and skinned him alive.
The gods can never be trusted: they are jealous and overweening; they manipulate and cheat, to be brief nothing human is strange to them.

Here is Marsyas the satyr's redress or 'Wiedergutmachung': the virtuous double-reed playing of that maestro in under- and overtones, circular breathing and multiphonics, Evan Parker, accompanied on the double bass by Peter Jacquemyn, who, next playing the strings in a variety of conventional and unconventional ways, also makes use of his own voice as the ultimate musical weapon. He seldom if ever plays his double bass upside down, however.

(NL)
Lang geleden, de goden grepen nog rechtstreeks in in het aardse bestaan, nimfen, hetaeren, centauren en saters waren nog niet verbannen naar hun schaduwbestaan.
In deze mythische tijden vond de godin Athene de dubbelfluit oftewel Aulos uit.
Volgens de mythe is de Aulos de eerst rietblazer dit wil zeggen: een trillend riet zorgt voor de klankvorming. Uit ijdelheid wierp ze haar instrument evenwel weg, de andere goden lachten haar uit om haar bolle kaken bij het dubbelfluit-spelen. Sindsdien dubbelpijp-fluiten godinnen niet meer.
Het toeval, of eerder noodlot wil dat Marsyas de sater Athena's dubbelfluit vindt.
Marsyas, herder zijnde, heeft de godganse dag niets anders te doen dan schapen hoeden en fluit spelen en hij wordt alras een waar dubbelfluit-virtuoos. Over het verdere verloop der gebeurtenissen lopen de versies van de verschillende verslaggevers enigszins uiteen.
Volgens sommigen daagde de door hybris verblinde Marsyas de god Apollo, lierspeler par excellence, uit tot een wedstrijd om ter t'schoons musiceren. De muzen, kenners van schoonheid, zouden als scheidsrechters optreden. De winnaar mocht met de overwonnene doen wat hij wilde. Anderen beweren dat het Apollo was, jaloers op het schitterende fluitspel van Marsyas, die aandrong op de krachtmeting, geen sprake van aardse hybris, wel van een jaloerse, kleinzerige, onverdraagzame god.
Natuurlijk verloor Marsyas de wedstrijd.
De muzen waren hoogst onbetrouwbare, vooringenomen, tendentieuze scheidsrechters.
Sommige bronnen vermelden een aanvankelijk gelijk spel, waarna Apollo zijn lier ondersteboven bespeelde, even virtuoos als rechtop. Marsyas kon zijn fluit niet ondersteboven achterstevoren bespelen aldus verloor hij, door een circustruc, om absoluut a-muzikale redenen, Apollo's muziek klonk namelijk niet beter of anders op de lier in ondersteboven positie.
Anderen beweren dat Marsyas in eerste aanleg de kamp won. Waarna de in het nauw gedreven Apollo begon te zingen met zijn lier als begeleiding.
Marsyas protesteerde hevig, het was een wedstrijd instrument bespelen, niet zingen, waarop Apollo betoogde dat in een instrument blazen en zingen vrijwel hetzelfde is.
Nog anderen beweren dat Apollo Marsyas betoverde zodat hij enkel gepiep en gekraak en gekrijs en rauwe klanken kon voortbrengen...
Wat er ook van zij, de onbetrouwbare muzen riepen Apollo tot overwinnaar uit.
Apollo bestrafte vervolgens Marsyas voor zijn hoogmoed, spijkerde hem aan een boom en vilde hem levend.
De goden mag je nooit betrouwen, ze zijn jaloers en eerzuchtig, ze manipuleren, ze spelen vals, kortom, niets menselijk is hen vreemd.

Hier een 'Wiedergutmachung' voor Marsyas de sater, de virtuoos op dubbelpijp rietblazer door rieten-virtuoos en grootmeester van onder-en boventonen, circulaire ademhaling en multi-phonics Evan Parker en contrabassist Peter Jacquemyn, die overigens, naast het al dan niet conventioneel beroeren van de snaren bij wijlen ook zijn stem inzet als ultiem muzikaal wapen. Zijn contrabas ondersteboven bespelen doet hij evenwel nooit.

 

 

Press

"Une belle rencontre documentée par un label à suivre." Franpi Barriaux, Citizen Jazz (08/05/2017)

"Hoe dan ook, wat Jacquemyn hier aan zijn contrabas ontfutselt klinkt ongelofelijk. En dan gaat hij er ook nog eens bij zingen in de stijl van de Mongoolse boventoonzangers, waardoor hij bijna een verlengstuk van zijn bas wordt. Fascinerend." Ben Taffijn, Draai om je oren (20/04/2016)

"This is a rock solid free jazz album, interested listeners won't be disappointed." Martin Schray, The Free Jazz Collective (25/09/2015) ****

 

Press Full Here

 

 

           Tweet

 

 

 

 

 

1. Marsyas Suite I
E. Parker / P. Jacquemyn - 07:58

2. Marsyas Suite II
E. Parker - 05:53

3. Marsyas Suite III
E. Parker / P. Jacquemyn - 08:59

4. Marsyas Suite IV
P. Jacquemyn - 11:04

5. Marsyas Suite V
E. Parker / P. Jacquemyn - 12:04

6. Marsyas Suite VI
E. Parker / P. Jacquemyn - 04:22

 

 

total time: 50:16
eNR013 © 2015

 

 

 

 

 

Buy CD

in Belgium €18,00 EUR international shipping €20,00 EUR