Anne Yven, Jazznytt Norway p.56 (06/2023)
Neste stopp: Belgia! Her rasker vi med oss litt av Brüssel-sounden, ved hjelp av Sous Un Ciel d'Écailles - soloskiva til altsaksofonisten Audrey Lauro - hvis prosjekter gjerne fungerer som arenaer for à utarbeide nye lydsprak Innen en spesifikk kontekst. Denne ble inspirert av Chapelle du Grand Hospice I Brüssel, hvor albumet ble spilt inn i 2022. Har du planer om en zen-sommer, er dette en ypperlig inngang til fokusering og ekspansjon av ditt mentale rom, da Lauro pa sensitivt vis uttrykker wart mye med kun fa toner. Merk at Limited Edition-utgaven av albumet (med trykk pa sort papir), inneholder tegninger og malerier laget av hennes far. En meningsfull mate a fa rom og tid til a resonnere i materien.

Ken Waxman, Jazzword (16/05/2023)
Micro computations can be as effective as macro ones, as Lauro, who plays with Giotis Damianidis among others, demonstrates. Further, except for the stand-alone “Haut-Parleur Dôme” at midpoint, the other tracks are in two versions of varying brief lengths. The most fully realized improv, “Haut-Parleur Dôme” begins with a high-pitched squeal and proceeds through toneless air blown through the horn’s body tube without key pressure to a sequence where implement shakes impel tongue stops and metallic pops into a reflective final patter. Other than that, each extended variant of the paired tunes is practically a palimpsest. By widening buzzing screeches, jangling hisses and altissimo vibrations connective motifs are revealed. Toneless breaths on the extended version of the title tune for instance, use spittle-encrusted blowing to corral distant squeaks and silent pauses into a collection of dissident defining trills. More spectacularly, “Échappée Du Dôme (2)”, surpasses the mid-range flutters of the first version to cram so many fragmented into the exposition that soon two reed lines are heard. As they criss-cross one another they echo back into the background metallic clangs that pace the contrast between reed spikes and smears.

Another axiom is that size isn’t everything. Lauro confirms that dictum with these notable if miniatured sessions.

Herman te Loo, Jazzflits nr. 394 (13/03/2023)
Altsaxofoniste Audrey Lauro was eerder te horen in het trio Lauroshilau, waarvan ik in JF 354 het debuutalbum besprak. Voor de korte cd ‘Sous un Ciel d’Écailles’ dompelde de Brusselse zich onder in de wonderschone akoestiek van de Chapelle du Grand Hospice. In zeven korte stukken laat ze zich kennen als een (solo-) improvisator/componist met een goed gevoel voor spatiëring en ruimte. Ze laat stiltes vallen en bouwt de stukken behoedzaam op met korte frasen. Haar klanktaal bestaat voor een deel uit klassieke saxofoonklanken, maar ze maakt ook dankbaar gebruik van alternatieve technieken. Dat levert een album op dat epigrammatisch aandoet en zich pas na meerdere luistersessies geheel prijs geeft.

Jean - Michel Van Schouwburg, orynx-improvandsounds blogspot (03/03/2023)
Album solo de saxophone alto par une musicienne inspirée, Audrey Lauro, créditée ici tape recorders et composition, outre son sax alto fétiche. Pochette cartonnée noire en série limitée avec deux œuvres du père de l’artiste, André Lauro. L’une reproduite au recto de la pochette, encre noire et pastel et l’autre, insérée et pliée dans celle-ci en sérigraphie sur papier 42 cm / 29,50 cm. Expression sombre, brute, expressionisme abstrait noir où surgissent des formes de la douleur, canevas organique… La musique est enregistrée dans la résonance réverbérante de la Chapelle du Grand Hospice dans le quartier du Béguinage au centre de Bruxelles, haut lieu temporaire de l’avant-garde. Audrey Lauro prend soin de soigner son émission et le débit de son souffle en action , avec l’aide de sons préenregistrés, afin de tirer adroitement parti de l’acoustique du lieu. Sept pièces entre les 2 et 4 minutes et quelques se succèdent avec autant d’assurance que de discrétion. En effet, elle ne cherche pas à souffler tout sur son passage à pleins poumons en mordant l’anche, mais plutôt à nous attirer en douceur dans son processus auditif et parmi les filets de sons qui s’élèvent sous la coupole. Ce qui semble aléatoire est ciselé par une pensée acérée et imprimée/ exprimée par une volonté conquise dans l’intensité d’une intransigeance vivace. Concentrée, elle manie judicieusement la respiration circulaire en alternant accents, notes , battements, croches. Modulant sifflements, suraigus, graves graveleux, résonances, son univers sonore happe l’écoute. Sa manière est quelque peu voisine de l’approche magnétisante de l’inoubliable Gianni Gebbia et on rêve d’entendre ces deux-là en duo de saxophone. S’affirmant déjà il y a plus de quinze ans dans les faubourgs de Marseille et de Bruxelles, Audrey Lauro a déjà sillonné les scènes d’Europe et de New-York, imprimé sa marque à Londres, Stockholm, Vienne, Berlin, avec Gotis Diamandis, Mia Zabelka, etc… Sous un ciel d’écailles, les fruits ne tombent pas au hasard.

Eyal Hareuveni, Salted Peanuts (28/01/2023)
French, Brussels-based experimental alto sax player devotes herself to improvisation practices that constantly question the language of her instrument, its phrasing and possible sonic events. She works according to the motto: «from phrase to sonic event through all kinds of atoms and particles».

Her first solo album Sous un ciel d’écailles (under the sky of scales) was captured at la Chapelle du Grand Hospice in Brussels in February 2022, and features her «four short pieces for metal tube, deflected air column and 6 tape recorders». It was recorded, mixed and mastered by Belgian sound artist Christophe Albertijn.

The four short pieces (and three reprises) use the alto sax as a lively sound generator that talks and sings in unintelligible but highly expressive lingo and produces an array of subtle and abstract sounds, always investigating and challenging its sonorities within the spacious acoustics of the Chapelle du Grand Hospice. Lauro employs her saxophone – literally – as a metal tube that transforms and deflects streams of air, with an impressive command, great focus on detail and poetic sensibility. She extends the innovative work of like-minded sax players like John Butcher and often, her saxophone sounds as if it producing hazy electro-acoustic sounds, but with immediate, concise emotional impact.

Sous un ciel d’écailles becomes an exploratory personal journey of Lauro to renew and revitalize the hidden, fascinating sonic possibilities of the alto sax.

Björn Comhaire, Luminous Dash (20/01/2023)
Wat gebeurt er als je onder een hemel van schubben staat? Vreemde vraag misschien, maar da’s wel de titel van het album van de in Brussel gevestigde saxofonist en componist Audrey Lauro.

Vierentwintig minuten lang tovert Lauro een wonderlijke wereld gebouwd op geluiden die voortspruiten uit een altsaxofoon en verwerkt met een occasionele bandopnemer.

In de titeltrack wordt duidelijk dat de lucht in de wereld Sous Un Ciel d’Écailles bevolkt wordt door meeuwen en ander vliegend materiaal. Of dat lijkt toch zo want ook in de herneming van de titeltrack op het einde van het album krast de saxofoon geluiden bij elkaar die zweven tussen een bedelende marine vogel en schurend metaal.

Even trachten onze gevleugelde vrienden te ontsnappen aan de overkapping in Echappée du dôme. We krijgen echter niet de indruk dat de ontsnappingspoging een groot succes is. De vogels lijken tegen de dome aan te vliegen eerder dan dat ze kunnen wegvluchten. Treurnis en teleurstelling kenmerken Lamellar, hoe zou je zelf zijn! De ingetogen sfeer van Lamellar slaat helemaal om in Dome Speaker waarin de saxofoon van Lauro opgehitste energetische bokkensprongen maakt. Een wanhoopspoging?

In de herneming van Lamellar plooit de sax van Lauro helemaal terug op zichzelf terwijl in de herneming van Echappée du dôme nog maar eens de vleugels worden gestrekt, deze keer met meer stamina. We weten ondertussen echter wel hoe dat gaat aflopen.

Natuurlijk is wat hierboven staat een zelf verzonnen verhaaltje, geen idee wat er door Audrey Lauro’s hoofd waarde bij het componeren en spelen van deze muziek. Het geeft echter wel weer hoe ze erin slaagt om met weinig middelen en zonder noemenswaardige melodie, je fantasie te stimuleren en zelf een denkbeeldige invulling te geven aan het album. Audrey Lauro creëert een enigszins gesloten, eigen wereld waarin het aangenaam en veilig toeven is en die wat ons betreft gerust een stuk langer had mogen blijven bestaan dan 24 minuten.

Applaus ook voor het mooie artwork van André Lauro dat zowel de hoes van het album als de poster die bij de cd wordt geleverd siert. Toch maar weer eens een reden om jezelf een fysieke kopie van het album cadeau te doen.

Je kan Sous un ciel d’écailles beluisteren en aankopen via de Bandcamp pagina van het album. Doen!