Ken Waxman, Jazzword (28/02/2020)
"Dealing with the now century old Jazz tradition poses interesting challenges for contemporary musicians. Ignoring mere imitation, knowing players strive to inject their own notions when interpreting classic fare. These sessions reflect contrasting methods of dealing with the situation, both of which have advantages and deficiencies.

Taking on the sizeable legacy of American multi-instrumentalist Rahsaan Roland Kirk (1935-1977) is the task facing the mostly Dutch Reeds & Deeds sextet. Instructively though it takes three saxophonists – Frans Vermeerssen and American Alex Coke who were both in the Willem Breuker Kollektief and Bo van de Graaf, who leads the Fellini-esque I Compani – to play the reed parts Kirk did on his own, simultaneously blowing his three horns. The rhythm section is well-prepared as well with pianist Michiel Braam, who leads many of his own bands, bassist Arjen Gorter, another former Kollektief member and drummer Makki van Engelen on board.

A classic avatar, whose performances mixed together technical innovations, rock-solid swing, bawdy humor and a sentimental streak, Kirk's individuality was unmatched. His music's last two attributes are the hardest to apply and the sextet's attempts are the weakest party of this live disc. Coke's flute fluttering may be as delicate and episodic as Kirk's originals, but it lacks the sardonic lift, often other-directed and relying on tremolo piano colors to toughen its base. As well "Bright Moments", the one track where band members verbalize the title phrase à la Kirk, is gratuitous, purely instrumental work is superior.

Kirk's skill in simultaneously manipulating tenor saxophone, manzella and stritch is still unmatched, but throughout the three saxophonists are able to replicate the excitement in their own fashions. Texas-native Cole, for instance pulls out all the stops in a tough tenor workout on the final "Vertigo Ro", with his dense exposition making it seem as if he'll soon burst through the saxophone's metal body as well as splinter his reed. At the same time, Braam's two-handed dynamic splashes and swirls plus pedal rumble cements the tune's Blues base with van Engelen's rim shots and cymbal slaps providing the perfect ending. Meanwhile Vermeerssen and van de Graaf, who are more familiar with Haarlem than Harlem, work in the Blues lineage as well. Playing up the sanctified Mingus-like influence for all its worth via Gorter's hard thumping, "Gifts and Messages" stop-time emphasis is further intensified by Vermeerssen's emotional reed bites and vamps from the other horns. Moving among soprano and alto saxophones on tracks like "Three for the Festival" and "A Laugh for Rory", van de Graaf's distinctive, but thin output adds the proper high-pitched cascades to the narratives, with Braam alternating between downwards keyboard pummels and upwards glissandi as well as van Engelen's kettle-drum-like smashes on the former adding to its power.

But perhaps the best demonstration of how Reeds & Deeds have approximated part of Kirk's work occurs on "Silverization". With a chunky shuffle beat from the drummer and echoing piano plinks Coke and Vermeerssen both playing tenor, elaborate in turn the theme, with scads of passionate snorts and splintering notes, finally clearing out of the way for a climatic pre-modern-styled drum solo with rim shots, press rolls and cymbal claps. Here and elsewhere it's clear that the sextet members really honor Kirk by applying their own concepts to his musical legacy."

Cyriel Pluimakers, Jazzenzo (09/10/2019)
"Multi-instrumentalist Roland Kirk (1935-1977) is een van de grote legendes uit de jazz: niet alleen was hij specialist in het tegelijkertijd bespelen van meerdere instrumenten, ook was hij een meer dan geduchte kracht tijdens jamsessies. Als tenorsaxofonist was hij bijna onverslaanbaar, getuige onder meer zijn optreden in januari 1974 in Carnegie Hall waarin hij collega George Adams alle hoeken van de zaal laat zien. Zijn eigen oeuvre is wisselend van kwaliteit maar met name zijn opnames voor het Mercury label hebben de tand des tijds prima doorstaan.

Genadeloos
Het getuigt van durf om een nieuwe impuls te geven aan deze bijzondere muziek. De ironie wil dat je drie blazers nodig hebt om in de buurt te komen van deze muzikale geweldenaar. Onder het motto 'Reeds & Deeds' - een van de meest bekende albums van Kirk - hebben Frans Vermeerssen, Bo van de Graaf en Alex Coke diverse Nederlandse en Belgische podia de afgelopen twee jaar aangedaan. Achter de vleugel vinden we toetsengigant Michiel Braam, die met contrabassist Arjen Gorter en drummer Makki van Engelen een onweerstaanbare ritmesectie vormt. Het repertoire is een mix van Kirk zijn Mercury, Verve en Atlantic opnames, de labels waarmee hij verbintenissen had gedurende zijn carrière. De arrangementen volgen in grote lijnen de originele versies, maar het speelplezier is er niet minder om. De thema's bestaan vaak uit krachtig gespeelde akkoorden voor drie blazers met soms die typische hoge piccolo van Coke als extra accent. Pianist Braam is in topvorm en pakt de vleugel stevig aan: spannend is zijn intro op 'Gifts and Messages' en de drive die hij met zijn ritmetanden creëert op 'Three for the Festival' is bijna genadeloos.

Canon
Prachtig is de fluitsolo van Coke op het liefdevolle 'Steppin' into Beauty'. In 'The Haunted Melody' raakt Vermeerssen de luisteraar diep in het hart met zijn gevoelige spel op sopraansaxofoon.

Hoofdelement vormt natuurlijk de strijd tussen de tenorsaxofonisten die op diverse plekken opduikt, zoals in het hardbop-achtige 'Silverization', de oerkreet van 'Inflated Tear' en de afsluiter 'Vertigo Ro'. Het knappe is dat pianist Braam tijdens dit laatste nummer nog een forse schep bovenop de tenor battle weet te doen. Wat een gigantische kracht kan die man genereren met zijn pianospel!

Het ensemble Reeds & Deeds is niet alleen een van de meest opwindende live gebeurtenissen van dit moment, maar hun ronduit indrukwekkende cd mag nu al tot de canon van de Nederlandse jazz gerekend worden: een album waar je niet omheen kunt."

Herman te Loo, Jazzflits 17 nr. 323 (16/09/2019)
"Er zijn in Nederland de nodige saxofonisten die iets hebben met de muziek van multi-instrumentalist Rahsaan Roland Kirk. Frans Vermeerssen wijdde er al eens een project aan ('One for Rahsaan', 1995), met Michiel Braam als pianist. Het was dus niet zo verwonderlijk dat dit tweetal opdook in een 'eenmalige' sessie op het Nijmeegse jazzpodium Brebl met muziek van de Amerikaan. Met een frontlinie met Kirk-adepten Bo van de Graaf en Alex Coke, Arjen Gorter op bas en Makki van Engelen op drums klikte het echter zo goed dat het zestal onder de groepsnaam Reeds & Deeds doorging. De naam werd uiteraard ontleend aan een album van Kirk. Op 15 november van het vorig jaar streek het sextet neer in het Belgische Neerpelt, in de serie JazzCase van de Nederlander Cees van de Ven in de Dommelhof. Gelukkig stonden de microfoons aan, want het werd een gedenkwaardig concert.
De arrangementen voor de drie blazers zijn niet heel verrassend, en volgen het origineel (met de drie saxen bespeeld door die ene saxofonist) redelijk getrouw, maar de energie, speelvreugde en gevoel voor avontuur maken dat meer dan goed. Zo pakt Vermeerssen solistisch flink uit op tenor in het groovende souljazznummer 'Silverization' en is de feature van Coke (op fluit) in de minder bekende ballad 'Steppin' into beauty' wonderschoon. Verras- send is de duo-interpretatie van 'The Haunted melody' door Braam en Vermeerssen (op sopraan), misschien wel Kirks aangrijpendste thema."