|
|
|
Chris Joris, Jazzmozaiek (2012/3) top
"Een mooi vervolg op het onlangs heruitgegeven album uit de jaren 70 van Paul Van Gysegem, die hier contrabas en cello speelt,
maar dit is muziek anno 2010. De cd behelst drie stukken van hoge vertelkracht en met een zeer eigen identiteit.
Cel Overberghe speelt tenor op twee collectieve composities en sopraansax op het derde stuk.
De cd scheurt open met rauwe gitaarslierten van Tom Van Overberghe, geplant op een grondtoon, waarop hij zeer vrije blues-licks neerzet, zonder clichématigheid, integendeel, vol dramatiek en zeer gevat opgevangen door de drie andere medespelers.
Het kwartet blijft niet bij één verhaal en weldra evolueert dit lange stuk naar andere werelden, waarin de akoestische instrumenten het elektrisch geweld van de gitaar lijken te vertalen in een levenskroniek. Op andere momenten kan de gitarist zo samen zitten met Van Gysegem's bas of cello en omarmt hij met gemak de abstractere taal, die persoonlijk en zeer communicatief blijkt. Zo gaat het evenwaardig verder in de cd en als we Giovanni Barcella vernoemen als wizard van dienst, dan weet je genoeg.
In het derde en tevens titelstuk vertelt de sopraansax heel plastisch en dompelt het kwartet zich onder in mysterieuze gesprekken. Een hoge quotering omwille van de persoonlijke sfeer en eerlijke communicatie die dit kwartet handhaaft..." |
|
|
|