Pete Butchers, Jazz Today UK Pete's Pick of 2015 (28/12/2015)
" Another album that could fall into the category of chamber jazz, this time from the duo of Bart Maris on trumpet and Lode Vercampt on cello. Bart Maris is an unsung master of his intrument and sadly someone we hear all too rarely in the UK. He is a member of the Flat Earth Society, the quintet Moker and the quartet 1000. Lode Vercampt is someone I've not encountered before, although looking online it seems he's adept at a variety of styles. He dialogues nicely (using fingers and bow) with Bart on 17 short compositions by the trumpeter, together with 6 free improvisations.

The album is released on a small label based in Ghent, Belgium, a label that is releasing some fascinating and challenging music from the local scene."

Arne Van Coillie, Jazzflits nr. 242 p.9 (14/08/2015)
"In het Vlaamse jazzmuzikantenreservaat behoort Bart Maris tot het uitstervende ras der autodidacten – een kleine subgroep waarvan het voortbestaan bedreigd wordt door een overvloed aan jazzopleidingen... De resistenten ontwikkelen vaak een geheel eigen stijl, een gezonde exploratiedrang, iconoclastische neigingen en veelzijdigheid. In het geval van Maris heeft dat alles voorwaar erkenning opgeleverd, met een Sabamprijs in 2014 en een Jazzmozaïek Award in 2015 als (voorlopige) kronen op het werk. Onder de titel 'Krommekeer' speelt Maris samen met de (uiteraard klassiek opgeleide) cellist Lode Vercampt gevarieerde avantgardistische miniaturen waarop ik als autodidact-recensent slechts weinig van mijn gebruikelijke 'tools' kan loslaten. Een klein gedeelte van de stukken valt duidelijk onder de jazznoemer, maar het geheel is veel breder dan dat: er zijn renaissancistisch aandoende dansthema's ('Hemelrijk'), er is 'traditionele' piep-knor-avantgarde ('Drie Egypten'), heel af en toe wordt er naar iets Latijns-Amerikaans geknipoogd ('Roe'), naar het Oosten ('Nelleken'), of zelfs voorzichtig naar funk ('Aernout komt niet terug'). Maris' trompet verkent anarchistisch klankmogelijkheden: van Milesiaanse demperklanken tot kink- hoornachtige incantaties, zorgvuldig gekneed en gemangeld, van de juiste dosis lucht voorzien; Vercampts cello fungeert nu eens als geplukte (ostinaat)bas ('Pezewever'), dan weer als klassieke gestreken (tegen)stem, soms schroomvol met de stem gedubbeld, vaak als percussieinstrument ook 'col legno battuto', of met de handen op de klankkast ('Neep'). Beide heren dansen om elkaar heen: terwijl de ene 'klassiek' speelt, knort de andere er op los; als de één strak intoneert, haalt de ander dat schalks onderuit ('Schalkem'). 'Krommekeer' is een fantastische reis doorheen een klein maar tot in alle hoeken verkend universum. Een soundtrack bij Bomans' Klein Insectenboek, bijvoorbeeld."

Hessel Fluitman, JazzFlits nr.233 p.10, (23/02/2015)
"Bart Maris is als trompettist niet voor een kleintje vervaard. Deze Vlaamse voorvechter van eigentijdse jazz en/of improvisatie is niet voor een gat te vangen. Als impro-trompettist is hij bekend van X-Legged Sally, Flat Earth Society, 1000 en nog zo'n twintig andere bands. Ook speelde hij bij The Elect ric Barbarian. Recentelijk verschenen twee cd's waarop hij te hore n is. 'Krommekeer' , de titel van de eerste cd, verwijst naar zijn geboorteplek in Meerbeke. Mogelijk dat hij daardoor wat nostalgisch gestemd was tijdens de opname. Op de plaat is Maris te horen in een duo met cellist Lode Vercampt. Deze klassiek geschoolde musicus beweegt zich vooral in experimente le klassieke en jazzmuziek. Hij heeft dan ook niet de minste moeite om zich creatief met Bart Maris te meten. Maris en Vercampt ontlopen elkaar in improviserend vermogen niet zo heel veel. Er zijn flarden van keurig samenspel en navenant geluid, maar ook exercities naar 'andere geluiden'. Zo hebben ze vijf versies achter elkaar gezet van het thema 'De zwarte fles'. Elke keer maken ze weer iets moois van het eenvoudige motiefje. Zo zoekt Maris onder meer naar het effect van blazen zonder de lippen te spannen en Vercampt gebruikt de cello als slaginstrument en werkt met flageoletten en boventonen."

Jean Claude Vantroyen, Le Soir Mad (01/10/2014)
"Bart Maris, c'est sans doute un des trompettistes belges les plus talentueux. Il a reçu au festival de Gand, en juillet, le prix Sabam du meilleur musicien de l'année. Il a joué avec Flat Earth Society, et avant ça avec X-Legged Sally, avec Think of One, avec le groupe folk bruxellois Jaune Toujours. Il a participé à MikMâäk, le Mâäk augmenté, pendant toutes les prestations de cet été. Et sa trompette, partout, étonne. Parce qu'il s'en sert évidemment comme instrument mélodique, mais il en fait aussi une source de bruitages, de percussions inattendues.

Et lui qui a beaucoup joué dans des big bands, comme le Flat Earth Society de Peter Vermeersch ou le MikMâäk de Laurent Blondiau, se fait avec cet album, bien plus intimiste. Il s'est acoquiné avec le violoncelliste Lode Vercampt. A deux, ils se lancent dans des miniatures, des petites mélodies, des petits arrangements, des impros. Il y en a 23 sur l'album. Et ce sont 23 pièces de musique surprenantes.

« Krommekeer est une petite route de campagne à Meerbeke, où j'ai grandi, dit Bart Maris. Et maintenant j'y retourne avec Lode pour enregistrer chansons, résidus de projets les plus divers. La courbe du temps est une belle métaphore pour cette musique : vestiges de divers essais et projets pour lesquels je suis constamment en train d'écrire de nouvelles chansons. »

Violoncelle + trompette, en tout cas, ça marche fort bien : la sonorité grave de l'un se marie formidablement avec l'éclat de l'autre."

Maarten Van De Ven, Draai om je Oren (10/09/14)
"Krommekeer, een kleine veldweg in Meerbeke, waar ik opgroeide en nu terugkeerde met Lode om dit materiaal op te nemen: nummers die ik door de jaren bij elkaar sprokkelde, residu van de meest verscheidene projecten. Krommekeer is ook een mooie metafoor voor deze muziek: restanten van een hobbelig parcours van verschillende probeersels en projecten waarvoor ik continu nieuwe nummers bleef schrijven." Aan het woord is trompettist Bart Maris, die samen met cellist Lode Vercampt een intimistisch getinte tour de force heeft vastgelegd voor het Gentse El Negocito. Een label dat flink aan de weg timmert met sterke, vaak verrassende releases - denk aan het debuut van het eigenzinnige pianotrio De Beren Gieren of het onlangs uitgebrachte 1000 + 1 featuring Eugene Chadbourne.
De kracht van het album is er allereerst in gelegen dat beide muzikanten elkaar letterlijk en figuurlijk op de huid zitten, waar de luisteraar dankzij een sterk staaltje mixing en mastering door Pierre Vervloesem at close range getuige van kan zijn. Voorts de composities, die vaak vertrekken vanuit sterke melodische lijnen en worden gedragen door uiterst empathisch samenspel en pakkende solo's, die onderhuids gaan. Elke luisterbeurt verdiept het inzicht en ontsluiert meer schoonheid in de 23 stukken die 'Krommekeer' omvat. Een forte is tevens dat de meeste tracks hun verhaal binnen de drieëneenhalve minuut weten te vertellen, daarmee effectief de verveling buitensluitend. De luisteraar wordt aldus deelgenoot gemaakt van een muzikaal avontuur.
Zelden zal toonzetting zo goed te volgen zijn geweest als bij Bart Maris: we horen zijn vervormingen, zijn circular breathing, zelfs zijn ventielen. Zijn bijtijds adembenemende spel klinkt over de hele cd gefocust en gepassioneerd. Maar ook de cello van Lode Vercampt - van pizzicato tot gestreken en sterk percussief - is welhaast tastbaar, alsof zijn snaren ook binnen ons handbereik komen. Hij weet Maris' trompetlijnen voortreffelijk in te bedden dan wel te versterken - warmbloedig en supplementair - met doeltreffend spel.
"De duoformule is de meest tactiele, met de meest open structuur, daar hou ik wel van. Nummers worden gedissecteerd tot op het skelet, enkel het meest typerende blijft over: een melodie, een ritmisch patroon, een emotie. Deze zijn leidraad voor interactie tussen trompet en cello, een combinatie die niet zo voor de hand ligt, maar een onuitputtelijke rijkdom aan klankkleur en geluidstextuur genereert, die zo anders is door het 'fluistervolume' waarmee dit tot stand komt." Beter kunnen we het niet formuleren; Maris slaat hiermee de spijker volledig op zijn kop.
'Krommekeer' is een intrigerend album, dat zich in je geheugen en gevoel nestelt, om zich daar van tijd tot tijd flink te doen gelden. Essential listening."

Stef, Freejazzblog.org (06/07/2014) ****
"Trumpeter Bart Maris is one of the leading figures in Belgian modern jazz, a member of bands such as Think Of One, Flat Earth Society, Moker and the now defunct X-Legged Sally, all bands which mix jazz with rock and other influences. And then he's done much more, in more adventurous settings with Benoît Delbecq, Wilbert De Joode, Viktor Tóth, and many more.

On this beautiful album we find him in the company of Lode Vercampt on cello. On twenty-three short pieces, Maris plays material of his that he's been playing over the decades in various settings and arrangements, but now restricted to its absolute essence as a musical idea to further explore upon. The sound is intimate and chamber-like, with the cello adding the right level of contrast and careful interaction to make this album a success.

The interplay is strong and both instruments a perfect match - and I wonder why this line-up has not been used more often. Both musicians have an exquisite tone on their instrument, as you would expect in a classical environment, but then they can add this little bending of notes, the more daring sighs and grunts and screams to make the sound come to live, to make it human, more real, more physical and less abstract. Even if the pieces are short, they manage to tell a story at each time, create an atmosphere, and one that is slightly different from the previous track yet sufficiently coherent to make this more than just an interesting album with excellent sound quality.

Georges Tonla Briquet, Jazzmozaiek, p.44 (2014/1) zeer goed
"Krommekeer is voor Bart Maris een teruggrijpen naar zijn eigen verleden. Door de jaren heen nam hij notities en noteerde hij flarden van ideeën. Met Lode Vercampt keerde hij terug naar de plek waar hij opgroeide, Meerbeke, om een aantal van die schetsen uit te diepen en de contouren beter af te lijnen. Hij doet dat op de ondertussen typische Maris-aanpak door de grenzen van zijn instrument te verkennen en te verleggen. Niet door onstuimig alles aan de luisteraar op te dringen maar eerder schoorvoetend. Hij neemt zijn publiek in vertrouwen, bijna als een kwajongen die wat moet opbiechten. Zuchtend en fluisterend, nooit agressief. Vercampt accentueert of verduidelijkt op precies getimede momenten. Krommekeer groeit zo uit tot een broze verzameling minimalistische trouvailles die klinken als de soundtrack bij een schaakspel van twee grootmeesters. Een subtiel luisterspel met referenties die reiken van Steve Reich tot Nino Rota."

Danny De Bock, Jassepoes (04/02/2014)
"De titels van de nummers op deze cd lezen als titels van gedichten en kortverhalen uit een Nederlandstalige bundel. Geschreven door twee auteurs die de voeling met de Vlaamse achtergrond nooit verloren hebben, zo getuigen titels als 'Bevingen', 'Pezewever' en 'De Kloef'. Anderzijds tonen de schrijvers zich ook geïnteresseerd in andere culturen met oa. 'Shaman', 'Drie Egypten' en 'Popov en Jelena'. ïstische collagetechnieken. Wat op het eerste zicht misschien oogt als een rommelig Vlaams produktje is met andere woorden een kleinood dat aansluit bij ambachtelijke technieken en zich manifesteert als een vakkundig uitgewerkt hebbeding.
Bart Maris en Lode Vercampt zijn meesters in de beheersing van hun instrumenten. Op Krommekeer verzoenen zij het zuiverste spel met improvisatietechnieken. Lode Vercampt gebruikt de cello als strijk- en tokkelinstrument, maar ook als middel tot percussie. Bart Maris speelt trompet met zuivere noten, maar wendt ook heel beheerst onorthodoxe blaastechnieken aan. Voor wie houdt van klassieke muziek en niet vies is van avontuur ligt hier een schat voor het oprapen. Zij spelen hier als hoogst gevoelige telgen die zijn grootgebracht met klassieke muziek, maar de vrijheid van expressie en het avontuur verkiezen. Daarbij schieten zij allesbehalve weg als ongeleide projectielen, zij gaan te werk als geduldige houtsnijders die de fijnste sculpturen scheppen. Of zij dat nu doen met sierlijke bogen of met vreemde uithalen, steeds gebeurt het welgemikt en met optimaal effect. Dat kan bvb klinken als een godvruchtig gebed ('Pedor'), maar ook als een vertelling met een vreemd plechtstatige start die groovy wordt ('Aernout komt niet terug'). Deze duo-cd met cello en trompet is van een bijzondere heerlijkheid. Zoals met een literaire bundel kan je die na enkele hoofdstukken even opzij leggen of ademloos blijven genieten."

Karel Van Keymeulen, de Standaard (16/11/2013) ****
"Trompettist en duivel-doet-al Bart Maris en Lode Vercampt, klassiek cellist met een avontuurlijke geest, werken al jaren samen en zetten op Krommekeer intieme en speelse dialogen op. Maris levert de meeste nummers. Hij vertrekt van een melodie of een ritmisch motief, zijn muziek is gerijpt en zit vol leven. Maris trekt lange lijnen, perst er hoge tonen of proestende geluiden uit. In 'Drie Egypten 3' klinkt een warme welluidende cello onder een pruttelende trompet. Vercampt gebruikt zijn cello als percussie- en strijkinstrument en haalt er een grote rijkdom aan klankkleuren uit. In 'Schalkem' zoeken ze naar ongewone geluiden. 'Nelleken' heeft een Spaanse kleur, 'Verveling' drijft op een melancholieke trompet. Krommekeer is een prachtig duo-album, met veel melancholie, kleine drama's en dwarse lichtvoetigheid."