Textura Canada (04/2016)
"For the second album by this quartet Machtelinckx (still providing all of the compositions) plays guitar, baritone guitar (now a permanent addition to his arsenal) and adds banjo to the mix. The title tune makes a lovely opener in a program full of striking compositions: Machtelinckx really came into his own as a composer on this date. "McMurd" shows the range possible with this instrumentation, as minimalist banjo patterns are punctuated by big distorted guitar stabs. Machtelinckx is playing a five-string banjo with his fingers, but the role is much the same as his guitar playing, we're not crossing over into Bluegrass territory, just adding a new instrumental color to the mix. It's a bit like the way guitarist Bill Frisell occasionally plays banjo, although Machtelinckx has given it a much larger role. The overdriven guitar solo that emerges during "Cumulus" is another highlight, a welcome burst of energy in music that is frequently more contemplative."

Mark Sullivan, All About Jazz (06/03/2016)
"For the second album by this quartet Machtelinckx (still providing all of the compositions) plays guitar, baritone guitar (now a permanent addition to his arsenal) and adds banjo to the mix. The title tune makes a lovely opener in a program full of striking compositions: Machtelinckx really came into his own as a composer on this date. "McMurd" shows the range possible with this instrumentation, as minimalist banjo patterns are punctuated by big distorted guitar stabs. Machtelinckx is playing a five-string banjo with his fingers, but the role is much the same as his guitar playing, we're not crossing over into Bluegrass territory, just adding a new instrumental color to the mix. It's a bit like the way guitarist Bill Frisell occasionally plays banjo, although Machtelinckx has given it a much larger role. The overdriven guitar solo that emerges during "Cumulus" is another highlight, a welcome burst of energy in music that is frequently more contemplative."

Dave Sumner, Bird Is The Worm Best of 2015 at nr. 20 (27/12/2015)
"This album is pure tranquility. Comprised of the guitars and banjos of Machtelinckx, the guitar of Hilmar Jensson, the tenor sax and clarinets of Joachim Badenhorst and the bass of Nathan Wouters, this quartet dives head-first into one dreamy melody after the next as they give shape and form to their particular brand of folk-jazz. The music is sparse, using few words as it conjures up vivid imagery to last a lifetime. Even when the rhythm develops a bit of a chatter, it never comes anywhere close to cracking the thick serenity. The thing that has worked in its favor in the year since it was released is that so many of the albums that traverse this territory rely on ambiance or cinematic vagueness to create the environment from which the serenity gradually emanates, but this quartet works their magic through the use of definitive song structures, of melodies that ring with clarity, with a percussive approach that feeds into them, and the strong sense of intent and direction. That's why this album has staying power where similar albums might fade from memory over time, and it's why this beautiful album stays beautiful no matter how long or how often it sees the light of a play button. Simple songs that evoke complex imagery and emotions. Just gorgeous music."

Jakob Baekgaard, All About Jazz (01/10/2015)
"The quartet of Machtelinckx, Jensson, Wouters and Badenhorst returns on Flock. The album begins with the warm finger picking of Machtelinckx and Jensson on the title track where Badenhorst's breezy horn once again sings in the wind.

"Peterson" underlines the group's ability to construct a memorable melody while "Cumulus" begins with Wouters and Badenhorst in tandem as Machtelinckx and Jensson gradually enter and finally unfold a complex wall of sound with echoing overtones and distortion.

While Flock possesses the same fragile beauty as its predecessor, the difference lies in the use of contrasts. Whereas Faerge was painted with pastel colors, Flock is a bit more expressionistic. A case in point is "McMurdo" where the understated playing of a banjo is set against dramatic bursts of distorted guitar.

Dramatic effects aside, Flock is still a lyrical album with plenty of delicate melodies. It once again shows the group's ability to create a cinematic universe that is entirely its own."

Danny De Bock, Jassepoes.be (11/04/2015)
"Ruben Machtelinckx nam in 2012 Faerge op met Joachim Badenhorst, Hilmar Jensson en Nathan Wouters. Een schijfje met muziek zo bijzonder en geslaagd als de combinatie van instrumenten en muzikanten. De composities voor twee gitaren, contrabas en klarinetten ontsnapten aan het snelle levensritme dat nu voor vele mensen dagelijkse kost is. Van gejaagdheid geen spoor en al evenmin van zweverige spiritualiteit. De positieve kritieken logen er niet om, Faerge was een opmerkelijke cd. Machtelinckx viel ook op met Linus, zijn duo met saxofonist Thomas Jillings. Daar kwam ook een cd van, 'Onland'. Linus was nog soberder dan Faerge, maar hoewel de muzikale lijnen heel licht en dunnetjes kleurden, sorteerden ze groot effect. Dit jaar willen Machtelinckx en Jillings met Linus iets minder uitgepuurd proberen met Oyvind Skarbo en Frederik Leroux. Opnieuw veel gitaar. Maar terug naar Machtelinckx met Jensson, Badenhorst en Daems. Na 'Faerge' kwam 'Flock'. De opvolger waarmee deze groep alweer wat rijper klinkt. Het blijft muziek die heel gevoelig omspringt met nuances. Afwegingen worden heel kalm gemaakt, wat niet belet dat in de rustige muziek soms een donkere spanning schuilt. Een titel als 'McMurdo' doet zoiets al vermoeden; fijn repetitief getokkel krijgt als tegengewicht een zwaar akkoord, wat de spanning beladen maakt. Het lijkt wel of de gitaristen hier herinneringen ophalen aan iets uit de platenkast van hun vaders, een LP van Pink Floyd, 'Wish You Were Here'. En eigenlijk, misschien hebben ze ook wel wat invloed meegekregen van Dire Straits of Mark Knopfler. Bij de titeltrack die zacht en teder de cd opent, als een gitaar met enige weemoed de gevoelige verteltoer opgaat (vanaf 1'20") lijkt het of er wat verder een zanglijn van Knopfler bovenop zal passen. Maar alles blijft instrumentaal en dat voelt heel juist aan. Dit subtiel spelen met mijmeringen en bespiegelingen behoeft geen zang, het kan zonder woorden meeslepend worden. Dat lijkt te lukken omdat de muzikanten een grote gevoeligheid aan de dag leggen. Meermaals zit daarin een zekere, soms onbestemde melancholie verweven. In de handen van vrienden die makkelijk op dezelfde golflengte zitten, kan dat behoorlijk pakkend worden. Al naargelang de eigen stemming en het gekozen volume goed voor een hersenmassage, zalvende troost of een zoete aanval van spleen. "

Erno Elsinga, Jazzenzo Jazzmagazine (13/01/2015)
"Ruben Machtelinckx is een Belgische gitarist die zich graag laat beïnvloeden door musici als Erwin Vann, Teun Verbruggen, Nelson Veras, Jacob Bro, Hilmar Jensson en Jim Black. Muzikanten die het experiment niet schuwen en derhalve altijd openstaan voor avontuur.

Machtelinckx (1986) is in verschillende projecten actief. Zo maakt hij deel uit van het kwartet Phynt van saxofonist Erwin Vann en speelt hij in duo met gitarist Karl van Deun. In 2010 maakte Machtelinckx in de band Le Pragmatisme du Barman onder leiding van de Amerikaanse trompettist Peter Evans zijn debuut op het Antwerpse festival Jazz Middelheim.

In 2012 start Ruben Machtelinckx met landgenoten Joachim Badenhorst en Nathan Wouters en de IJslandse gitarist Hilmar Jensson zijn eigen kwartet. Het nu uitgebrachte 'Flock' is de opvolger van 'Faerge', dat in het oprichtingsjaar verscheen.

Machtelinckx maakt in zijn composities optimaal gebruik van het ongewone instrumentarium bestaande uit tenorsaxofoon, klarinet, basklarinet, contrabas, gitaren en de kwart lager gestemde baritongitaar.

Voor de musici zijn geen afzonderlijke hoofdrollen weggelegd, maar staat de homogeniteit van het groepsproces - of compositie - voorop. De stukken zijn karakteristiek, rustgevend en voorzien van poëtisch melodielijnen die soms melancholisch aan doen. Sfeervolle klanktapijten die je doen dagdromen, maar tegelijkertijd fascineren vanwege de klankerupties die hier en daar ontstaan.

Repetitief tokkelende gitaarpatronen vormen met regelmaat de basis voor de bedachtzame verhaallijnen van rietblazer Badenhorst. Boeiend is ook het subtiele vlechtwerk van de gitaristen Machtelinckx en Jensson. Immer kalm, haast filmisch, totdat baritongitaar en basklarinet zich verenigen in een korte, explosieve oerschreeuw waardoor je even ontwaakt uit het geheimzinnige en onverklaarbare landschap waar het heerlijk toeven was.

Met zijn veertig minuten is 'Flock' aan de korte kant. Maar het aangebodene is dermate fascinerend dat deze zich moeiteloos onafgebroken laat herbeluisteren."

Jean-Claude Vantroyen, Le Soir (07/01/2015) ****
Bravo à ce label de disque belge, gantois même, pour nous faire découvrir des musiciens et des musiques formidables sous des pochettes pensées, travaillées, belles. Les dessins de celui-ci sont signés Ante Timmermans. Et ils enrobent comme un écrin une perle de la musique belge d'aujourd'hui.

Ce Flock est un des albums les plus originaux que j'ai entendus ces derniers temps. Un disque d'atmosphères étranges, d'ambiances sonores, de poésie. C'est d'abord dû à l'originalité de la formation : Ruben Machtelinckx et l'Islandais Hilmar Jensson jouent tous deux de la guitare, Nathan Wouters empoigne la contrebasse et Joachim Bandenhorst est au sax et aux clarinettes, le plus souvent à la clarinette basse.

Cette instrumentation brosse des paysages sonores nouveaux, crée des parterres de notes qui évoluent et des nuages qui se meuvent dans le ciel. C'est mélancolique, nostalgique et lyrique. Avec de soudains accords arrachés aux guitares et des mélodies torturées qui s'échappent du sax ou de la clarinette.

Les huit morceaux sont composés par Ruben Machtelinckx mais chacun participe à la composition dans les plages d'improvisation. Et le quartet nous offre, de « Flock » à « Peterson », de « Los » à « McMurdo » (même si les « o » manquent dans le graphisme de la pochette), quelque 40 minutes de musiques nouvelles et sophistiquées qu'on doit écouter inlassablement pour en découvrir toutes les richesses.

Georges Tonla Briquet, Jazzmozaiek 01/2015 p.46, zeer goed
"Ruben Machtelinckx is goed op weg naar de top van de Belgische gitaarliga. Hij behoort echter niet tot het soort van melodiegrootmeesters als een Philip Catherine of de anarchistische beeldenstormers à la Fred Frith maar is iemand bij wie spaarzaamheid en finesse de rode draad vormen. Flock ligt enigszins in het verlengde van voorganger Faerge. Zo is de groepsbezetting ongewijzigd. Machtelinckx kan wederom rekenen op de diensten van Hilmar Jensson, Joachim Badenhorst en Nathan Wouters, stuk voor stuk muzikanten die met hun eigen projecten elk apart in dezelfde weidse improvisatievelden rond- hangen. Het verschil met de vorige plaat is dat de focus duidelijk scherper gesteld werd en er nog minimalistischer te werk gegaan wordt, echter zonder dat de klankkleur gaat vervagen. Integendeel, er straalt opnieuw een warme gloed uit van de plaat. De heren laten impressies achter die langzaam uitdeinen en oplossen in een monochrome achtergrond. Een continue slingerbeweging tussen de verschillende spelers zorgt voor de aanvoer van telkens nieuwe details. Met een stukje pure Bowie uit zijn 'Low'-periode. En natuurlijk op vinyl met een prachtige hoestekening van Ante Timmermans, al even intrigerend als de muzikale content."

Dave Sumner, Woundering Sound, Pick of the Week (20/11/2014)
" An absolutely enchanting release from guitarist Machtelinkckx, who adds baritone guitar and banjo to his electric and acoustic. Hilmar Jensson also adds guitar to go along with the reeds of Joachim Badenhorst and Nathan Wouters' bass. But this isn't a guitar-driven jazz-rock fusion. This is serene folk-jazz, not unlike some of Jeremy Udden's Plainville work. Beautiful melodies are matched with tempos that won't sit still but also don't upend the order of things. Badenhorst's saxes and clarinets are moody and glow like moonlight on a snowy landscape. Peaceful music that hints at a vague unease, keeping the ear alert and the music from ever attaining a sleepy quality. Just gorgeous. Pick of the Week."

Patrick Auwelaert, Kunsttijdschrift Vlaanderen (06/10/2014)
"Het weekblad Knack riep 'Faerge', het debuutalbum van dit kwartet, uit tot het beste Belgische jazzalbum van 2013. Opvolger 'Flock' (Engels voor 'kudde, zwerm') doet kwalitatief niet onder voor de eerstgeborene. Ruben Machtelinckx (gitaar, baritongitaar, banjo), Hilman Jensson (gitaar), Joachim Badenhorst (sax, klarinet) en Nathan Wouters (contrabas) brengen ook op deze lp (met downloadcode) ruimtelijke, atmosferische, filmische, mijmerende, intimistische en spannende muziek die deels schatplichtig is aan de 'americana' van Bill Frisell & Co. Net als 'Faerge' telt 'Flock' acht composities van Machtelinckx (°1986), de leider van het kwartet. Alle tracks klinken alsof er over elke noot lang en diep is nagedacht. Het resultaat is muziek die op melodisch en harmonisch vlak nog uitgepuurder klinkt dan op 'Faerge'. Onoplettende luisteraars zouden deze muziek in een onbewaakt ogenblik braaf en steriel kunnen noemen. Mensen met aandachtiger oren komen vanzelf tot een andere conclusie: de tracks op 'Flock' bevatten hier en daar wel degelijk venijnige weerhaakjes. Luister maar eens naar 'McMurdo', dat klinkt als de nerveuze soundtrack bij een onheilspellende scène in een thriller. Een verrassing biedt 'Cumulus', dat begint met een exotisch klinkende klarinetpartij van Badenhorst. Andere passages op dit album stralen dan weer iets bezwerends uit. En net als op 'Faerge' is het samenspel op 'Flock' belangrijker dan solistische ijdeltuiterij. Hoed af dan ook voor muzikant-componist Machtelinckx, die nog geen dertig is maar nu al beheerste, volwassen, gerijpte en lang nazinderende muziek schrijft die veel aan de verbeelding overlaat. 'Flock' is overigens gestoken in een smaakvolle hoes van beeldend kunstenaar Ante Timmermans. Een in alle opzichten vlekkeloos album."