Claude Loxhay, JazzAround (29/07/2020)
"La scène hollandaise a toujours eu la particularité de proposer des formations originales, libertaires, parfois proches du free jazz et animées par un certain sens de la dérision. En premier, on pense au Willem Breuker Kollektief auquel a collaboré notre compatriote André Goudbeek (as). Mais on peut aussi citer l'ICP Orchestra de Misha Mengelberg auquel s'est joint un moment Garrett List, le Bik Brent Braam, qu'on a pu découvrir début des années 2000 au festival Jazz Brugge. Puis I Compani, très attaché aux musiques de Nino Rota ou le Contraband du tromboniste Willem Van Mannen.

Vlek a été fondé en 2009 par le guitariste Jacq Palinckx: « un collectif avec des racines dans la musique improvisée, le jazz et le rock alternatif ». Palinckx, né en 1959, a croisé Fred Van Hove, Evan Parker ou John Zorn. Au piano et synthé, Bart Van Dongen. Au trombone, Hans Sparla, un musicien hors pair (Contraband, Bik Bent Braam, Eric Van Der Western (Me myself and I, avec Erwin Vann et Laurent Blondiau) et quintet de Paul Van Kemenade). A la trompette, Jeroen Van Doormenik de I Compani. A l'alto et à la clarinette, Edward Capel. A la contrebasse, Bart Palinckx et à la batterie, Pascal Vermeer, membre du trio de Dick De Graaf et Arno Krijger. Six compositions originales, avec une forte présence des sonorités électriques (guitare avec effets multiples et synthé), côté jazz grâce surtout à Hans Sparla (Glop, Intermezzol)."

Herman te Loo, Jazzflits 317 p.10 (06/05/2019)
"Het is hollen of stilstaan met Vlek. De laatste cd van de Brabantse all star-formatie dateert alweer van 2014, maar nu trak- teert het Belgische label El Negocito ons op maar liefst twee nieuwe platen van het septet. Het gaat om twee live-opnamen, gemaakt in het Belgische Neerpelt ('Rumble') in april 2016 en in de Tilburgse jazztempel Paradox ('Music On The Far Side Of The Moon') in april 2018. Dat biedt mooi vergelijkingsmateriaal, want in twee jaar kan er best wat gebeuren. Toch is er in essentie niet heel veel verschil tussen beide albums, want het concept van de band is in de tien jaar van zijn bestaan steeds meer uitgekristalliseerd, maar niet in essentie veranderd. Omdat bijna alle bandleden componeren en er geen echte kapitein op het schip staat, waaiert het repertoire breed uit, en raakt het boek steeds voller. Op één nummer na zijn er geen doublures tussen beide setlijsten. Dat ene nummer is de uitsmijter van beide concerten, en tevens de titeltrack van 'Music On The Far Side Of The Moon'. Trompettist Jeroen Doomernik schreef het vrolijke deuntje, dat nog dagenlang in je hoofd blijft hangen. Maar in typische Vlek-stijl wordt de vrolijke melodie om zeep geholpen door fijne vintage-synthesizerklanken en giert saxofonist Edward Capel solistisch danig uit de bocht, waarna alles weer op zijn pootjes terechtkomt. Ook gitarist Jacq Palinckx heeft een goede hand in het schrijven van memorabele, poppy thema's die grondig worden gedeconstrueerd in improvisaties waarin rock, noise en klankexploraties om de hoofdrol vechten. 'Glop' (op 'Rumble') en 'Waarheid is ook maar een feit' (op 'Music') zijn treffende voorbeelden van dit procedé. Edward Capel laat in zijn compositorische bijdragen een voorkeur voor Ethiopische invloeden horen (zoals 'Brainwash' op 'Music'), hetgeen niet vreemd is, gezien de band die hij er naast Vlek op na houdt: Eddy & the Ethiopians. Toetsenist Bart van Dongen en bassist Bart Palinckx verwerken graag arrangementen in hun composities, en met zo'n ervaren blazersfrontlinie levert dat welluidende resultaten op, zoals Van Dongens 'Three tracks in the desert' (op 'Music'). De bindende factoren tussen alle muziek (op beide albums) zijn humor, avontuur en verhalen vertellen. De soms abstracte improvisaties hebben altijd een rol in het geheel en het contrasteren van hoge en lage cultuur houdt de geest van Willem Breuker in de Nederlandse jazz levend."

Jazz'Halo, Georges Tonla Briquet (10/01/2019)
"Zoals VLEK lopen er niet veel rond. Het gezelschap, opgericht in 2009, mag zich zelfs "house band" van zaal Paradox (Tilburg, NL) noemen. Twee cd's brachten ze uit. 'Rumble' is de derde en een vierde verschijnt zowat tegelijkertijd.

De combinatie van saxofoon (Edward Capel), trompet (Jeroen Doomernik), trombone (Hans Sparla), gitaar (Jacq Palinckx), toetsen (Bart van Dongen), contrabas (Bert Palinckx) en drums (Pascal Vermeer) levert uiterst uiteenlopende muziekjes op. De speelse pop en knipogen naar Franse en Italiaanse soundtracks uit de jaren zestig van de openingstrack 'GLOP', lijken zo geplukt uit het repertoire van de Finse groep Mopo. 'Mr. Emmerson takes a walk in the sun' klinkt inderdaad als de begeleidende muziek bij een wandeling maar dan eerder eentje bij sluitingsuur van de clubs waarbij onderweg af en toe onverwachts nog een deur openzwaait en een late klant buiten sukkelt. 'RumbaRumble' heeft veel weg van een gemuteerde versie van afrobeat terwijl 'Music on the far side of the moon' aanvankelijk ingezet wordt als een licht zwevend Scandinavisch sfeerstukje tot alles ontaardt in rockende jazz à la Don Kapot en MDCIII. De spielereien van 'Intermezzo1' krijg je er zomaar bovenop. Het moet daar heel plezierig geweest zijn op 21 april 2016 toen dit werd ingeblikt."