Herman te Loo, Jazzflits 317 p.10 (06/05/2019)
"Het is hollen of stilstaan met Vlek. De laatste cd van de Brabantse all star-formatie dateert alweer van 2014, maar nu trak- teert het Belgische label El Negocito ons op maar liefst twee nieuwe platen van het septet. Het gaat om twee live-opnamen, gemaakt in het Belgische Neerpelt ('Rumble') in april 2016 en in de Tilburgse jazztempel Paradox ('Music On The Far Side Of The Moon') in april 2018. Dat biedt mooi vergelijkingsmateriaal, want in twee jaar kan er best wat gebeuren. Toch is er in essentie niet heel veel verschil tussen beide albums, want het concept van de band is in de tien jaar van zijn bestaan steeds meer uitgekristalliseerd, maar niet in essentie veranderd. Omdat bijna alle bandleden componeren en er geen echte kapitein op het schip staat, waaiert het repertoire breed uit, en raakt het boek steeds voller. Op één nummer na zijn er geen doublures tussen beide setlijsten. Dat ene nummer is de uitsmijter van beide concerten, en tevens de titeltrack van 'Music On The Far Side Of The Moon'. Trompettist Jeroen Doomernik schreef het vrolijke deuntje, dat nog dagenlang in je hoofd blijft hangen. Maar in typische Vlek-stijl wordt de vrolijke melodie om zeep geholpen door fijne vintage-synthesizerklanken en giert saxofonist Edward Capel solistisch danig uit de bocht, waarna alles weer op zijn pootjes terechtkomt. Ook gitarist Jacq Palinckx heeft een goede hand in het schrijven van memorabele, poppy thema's die grondig worden gedeconstrueerd in improvisaties waarin rock, noise en klankexploraties om de hoofdrol vechten. 'Glop' (op 'Rumble') en 'Waarheid is ook maar een feit' (op 'Music') zijn treffende voorbeelden van dit procedé. Edward Capel laat in zijn compositorische bijdragen een voorkeur voor Ethiopische invloeden horen (zoals 'Brainwash' op 'Music'), hetgeen niet vreemd is, gezien de band die hij er naast Vlek op na houdt: Eddy & the Ethiopians. Toetsenist Bart van Dongen en bassist Bart Palinckx verwerken graag arrangementen in hun composities, en met zo'n ervaren blazersfrontlinie levert dat welluidende resultaten op, zoals Van Dongens 'Three tracks in the desert' (op 'Music'). De bindende factoren tussen alle muziek (op beide albums) zijn humor, avontuur en verhalen vertellen. De soms abstracte improvisaties hebben altijd een rol in het geheel en het contrasteren van hoge en lage cultuur houdt de geest van Willem Breuker in de Nederlandse jazz levend. Een vergelijking tussen beide cd's leert overigens dat de groep in twee jaar tijd nóg hechter en beter op elkaar ingespeeld is geraakt. 'Music On The Far Side Of The Moon' is misschien iets uitbundiger, maar het kan zijn dat het thuisvoordeel hier meespeelt."