Herman te Loo, Jazzflits nr.207 (28/11/2013)
"Aan het eind van de eerste kant van '3/4 Peace', de debuut-lp van 3/4 Peace, maakt het Belgische trio definitief duidelijk waar het zijn inspiratie vandaan haalt. 'Jesus Maria' van Carla Bley is namelijk ook de openingstrack van 'Fusion', het album van het trio van rietblazer Jimmy Giuffre (met bassist Steve Swallow en pianist Paul Bley) dat in de dubbel-cd '1961' door ECM werd heruitgebracht. De kamermuziek van de drie Amerikanen is nog steeds een toetssteen voor iedereen die elegante, soepel swingende muziek wil maken. En dat doen saxofonist Ben Sluijs, pianist Christian Mendoza en bassist Brice Soniano met verve. De hartslag van Soniano's bas, het parelende pianospel van Mendoza en de onopgesmukte lichte alt van Sluijs zijn een genot voor het oor. Schijnbaar moeiteloos slingeren ze zich een weg door eigen composities van laatstgenoemde, de compositie van Bley en de Gershwin-ballad 'Embraceable you'. Dat laatste stuk krijgt een fraaie eigen lezing met diep ontroerende solo van Soniano. Het drietal zingt zich af en toe ook los van deze drome- rige klanken voor kleine klankexperimenten zoals 'Orpheus winterking' en het miniatuurtje 'Certain sound'. De heldere, koesterende opname en het kwaliteitsvinyl zorgen dat alles optimaal het oor in glijdt."

Jean-Claude Vantroyen, Le Soir (16/10/2013) ***
"Sluijs voulait les deux autres pour son trio. Un trio sans batterie. « Je voulais le faire depuis longtemps, dit-il. Dans un trio, la batterie est de trop. Sans drums, il y a beaucoup plus d'espaces et cela sonne comme de la musique de chambre. Et c'est très harmonique. On a évidemment des interprétations libres mais ce disque est harmoniquement très fort. » En effet. La musique est parfois déroutante, mais elle reste toujours harmonieuse, aisée, agréable à écouter. Cette remarque fait plaisir au saxophoniste. « C'est ce que je veux : que ce soit naturel. La musique peut être parfois complexe, mais l'auditeur ne doit pas s'en rendre compte. Ce qu'il y a d'intellectuel derrière ce qu'il entend ne l'intéresse pas. » Mission réussie pour le trio. Les musiques de Ben, du trio, de Carla Bley, Manolo Cabras ou George Gershwin transportent. Elles nous emmènent dans un voyage serein, délicat, mélodique dans un paysage particulier du jazz d'aujourd'hui. Ce n'est pas du swing mais ça balance, ce n'est pas du funk mais ça peut être énergique, ce n'est pas du cool mais c'est paisible, ce n'est pas du bop mais c'est libéré. « Je n'aime pas les étiquettes, précise Ben Sluijs. Le jazz aujourd'hui, c'est très large, comme le classique. Nous avons intégré divers éléments pour en faire notre jazz. » On applaudit. Fort.."

Jean-Claude Vantroyen, Le Soir (15/09/2013)
"Un autre trio suit dans un style très différent : 3/4  Peace avec Ben Sluys à la flûte et saxophone alto, Chris Mendoza au piano et, pour la deuxième fois, Brice Soniano à la contrebasse. On revient à un son plus intimiste, à la frontière entre classique et jazz. Il s'agit d'une musique fragile et vulnérable qui laisse apparente la structure des phrases dans une volonté de déconstruction et reconstruction, en particulier chez Chris Mendoza. A l'alto, Ben Sluys propose un son rond et velouté, mais il peut soudain adopter un ton plus incisif à la Lee Konitz.  On l'entendra aussi à la flûte dans une composition très émouvante où le bassiste Brice a visiblement puisé au plus profond de lui-même,  témoin cette main de Ben posée sur son épaule à la fin du morceau pour le remercier…."

Sebastian Scotney, London Jazz News (11/09/2013)
"Alto saxophonist Ben Sluijs (of Octurn and Brussels Jazz Orchestra) led a fully acoustic trio with bass and drums. It repaid the concentration required, with intriguing contrapuntal interplay. At times though, the limitations of the bass's range and relative quietness seemed to limit some options.."

Thierry Quénum, Jazz Magazine n°653 (29/08/2013)
"Maturité également au sein du trio intimiste de Ben Sluijs où l'alto konitzien et la flûte rêveuse du souffleur installent une atmosphère élégiaque qui, sans tapage, amène l'auditeur des rives du jazz de chambre aux franges du free avec la complicité des excellents Christian Mendoza (p) et Brice Soniano (b)."

Jazzques, Jacques Provoust
"3/4 Peace de Ben Sluijs (as,fl), Brice Soniano (cb) et Christian Mendoza (p). Douceur et délicatesse. Le trio, resserré autour du piano, joue tout acoustique. L'ambiance est feutrée et fragile. La musique, d'une grande subtilité, voyage entre les trois hommes. Chacune de leurs interventions est dosée avec finesse et intelligence. Tout est dans l'évocation, dans la subtilité. Parfois la tentation d'un free jazz suggéré et maîtrisé affleure, histoire d'ouvrir d'autres perspectives et de mettre encore plus l'eau à la bouche. La belle intro de Ben Sluijs à la flûte, les interventions très musicales de Brice Soniano à la contrebasse et les envolées de Christian Mendoza au piano sont en tout point exemplaires. Un véritable délice."

Frederik Goossens, Focus Knack, p.47  (19/09/2012)
"klank, daar draait het om in zijn nieuwe trio. Tijdens twee sessies, gespreid over twee jaar, speelden ze aftastende vrije exploraties en melodieuze ruminaties in de stijl van de drumloze trio's van Jimmy Giuffre, Paul Bley en Steve Swallow. Tussendoor is er ook plaats voor Gershwins Embraceable You . Pianist Christian Mendoza en bassist Brice Soniano musiceren uiterst bedachtzaam. Sluijs' precaire timbre benadrukt het hoge kamermuziekgehalte. Het resultaat is heerlijk toegankelijke maar allerminst vrijblijvende akoestische jazz."

Danny De Bock, Jassepoes  (09/2012)
"... Genieten is het ook van deze plaat, de eerste vinyl release van el Negocito Records. Een plaat die voor 3/4 vrede uitstraalt met fijngevoelige en elegante kamermuziek, composities die hersens en ziel van de luisteraar strelen en voor het overige kwart met stevige overtuiging masseren. Uiterst beheerst, met meticuleuze precisie bespelen de drie muzikanten hun instrumenten. Er zijn momenten dat ze tegen hoge snelheid hun technisch kunnen inzetten, maar dan volledig ten dienste van de compositie en niet als pocherig spierballenvertoon. Op café stuurde Mendoza met elektronische toetsen en effectjes From A Distance into space, maar op de lp tilt dit nummer als openingstrack de luisteraar naar een hoger niveau waar de sleur van de dag niet meer telt. Met Truth is a Dangerous Matter volgt nog een bespiegelend stuk dat rustig, maar gevat de menselijke hang naar waarheid op zijn plaats zet. Daarna zijn we klaar voor een zangerige stap in de wereld van mythen en dramatische verhalen. Orpheus Winterking vertelt tintelend over gevaren die van uiteenlopende kanten kunnen komen. Piano, fluit en gestreken contrabas verklanken de mengeling van zelfvertrouwen en onrust in een bedreigende omgeving waarbij plotse aanvallen dienen afgewend. Missie volbracht, dan wenden we ons vroom, maar speels tot Jesus Maria (van Carla Bley, zie Jimmy Giuffre, Paul Bley en Steve Swallow). Hoe Soniano hierbij op zijn klankkast tikt, klinkt simpel, maar is o zo gepast terwijl de altsax zweverig lyrisch beweegt en de piano de lyriek in een klassieke vorm houdt. Kant twee van de plaat opent met Certain Sound, een springlevend one minute stukje dat de grilligheid van Esda (van Manolo Cabras) schitterend voorafgaat. Esda is een vrolijk knap stukje moderne jazz. Daarop volgen twee langere zachte nummers. Embraceable You (van Gershwin) krijgt een warme uitvoering die te meeslepend is voor woorden. En Glow bezorgt je nog meer warme gloed. Een plaat die zoveel tederheid uitstraalt en zo integer klinkt, vind een mens niet gauw meer in een muziekwinkel. Schaf ze u online aan, 3/4 Peace is een parel. Eerst een beetje proeven kan ook nog: http://www.elnegocitorecords.com/releases/eNR009+.html."

Georges Tonla Briquet, Brussel Deze Week (22/07/2012)
"Met ¾ peace brengt de Brusselse jazzsaxofonist Ben Sluijs een verrassende nieuwe vinylplaat (!) uit. De muziek is zowel gelaagd als opmerkelijk toegankelijk. Saxofonist Ben Sluijs heeft al een heel parcours afgelegd. Voor zijn nieuwste project keert hij terug naar de formule van een jazztrio met aan zijn zijde twee jonge muzikanten die opgang maken: pianist Christian Mendoza en bassist Brice Soniano. Zoals altijd bij Ben Sluijs is er diep nagedacht over het hele idee. "Sinds een tijd maak ik deel uit van de Christian Mendoza Group waar ook Brice in zit. Van bij het begin klikte het heel goed tussen ons drie, en ik wilde al lang iets doen in navolging van het drumloze trio Paul Bley-Jimmy Giuffre-Steve Swallow. Door zo'n bezetting ga je anders om met klank. Je kunt stiller spelen, en ook meer in de breedte. In 2010 kregen we van De Meent in Alsemberg de gelegenheid om twee dagen op te nemen Een jaar later deden we nog eens hetzelfde, opnieuw in De Meent. Uit die sessies komt het materiaal dat op de plaat staat." Het eindresultaat klinkt heel toegankelijk zonder aan impact te verliezen. "Die toegankelijkheid is echt geen bewuste zet. Bij het spelen noch bij het componeren denk ik daarover na. Het is wel zo dat ik net wat minder uitgesproken expressionistisch speel dan de voorbije jaren. Dat heeft waarschijnlijk met de leeftijd te maken. Jazzmuzikanten leven ook langer dan vroeger. Ik ben 45 nu. Charlie Parker en John Coltrane haalden dat niet eens! Wat hadden die gedaan als ze zo oud waren geworden? Maar vooral: waar moet ik zelf naartoe? Mijn streefdoel is om steeds beter te worden, maar ook om relevant en geloofwaardig te blijven."

, Jazzism-Nederland (06/2012)
"3/4 Peace' is een verrassende nieuwe vinylplaat(!). De muziek is zoals steeds erg gelaagd maar tevens opmerkelijk toegankelijk. Aan zijn zijde twee jonge muzikanten die opgang maken: de Belgisch-Peruviaanse pianist Christian Mendoza en de Franse bassist Brice Soniano. Na de klassieke opleidingen startte voor Ben Sluijs het grote jazzavontuur als lid van een aantal groepen waaronder Octurn en het Brussels Jazz Orchestra. Hij maakte echter vooral naam met zijn twee eigen kwartetten. Als grootste inspiratiebronnen citeert hij zijn vroegere leraar John Ruocco en bovenal Coltrane, naast verder nog Coleman, Parker, Konitz maar ook Messiaen. Op cd's als 'Candy Century' (2000)' 'True Nature' (2005) en 'Harmonic Integration' (2008) musiceert hij in het verlengde van een welbepaalde modale traditie en voegt hij er een hedendaagse dimensie aan toe. Harmonische structuren en een eigenzinnig concept van intervallen vormen daarbij de ankerpunten. "Het gaat om eerlijkheid, geloofwaardigheid, en er moet plaats zijn voor emoties ook. Het gaat om communiceren met het publiek en met je medespelers." Met 'Stones', een duo-cd opgenomen met pianist Erik Vermeulen, uitte hij zijn fascinatie voor de combinatie van jazz, poëzie en beeldende kunsten. Ben Sluijs treedt trouwens regelmatig op in gezelschap van woordkunstenaars en theatermakers zoals recent nog met acteur Tom Van Bauwel waarmee hij een nieuw project en concerten in de steigers heeft staan. '3/4 Peace' is zijn verrassende nieuwe vinylplaat(!). De muziek is zoals steeds erg gelaagd maar tevens opmerkelijk toegankelijk. Aan zijn zijde twee jonge muzikanten die opgang maken: de Belgisch-Peruviaanse pianist Christian Mendoza en de Franse bassist Brice Soniano. Zoals steeds bij Ben Sluijs is er diep nagedacht over het hele idee. "Ik wilde al lang iets doen in navolging van het drumloze trio Paul Bley-Jimmy Giuffre-Steve Swallow. In dergelijke bezetting ga je anders om met klank. Je kan stiller spelen en ook meer in de breedte." Voor een plaat met een hoog improvisatiegehalte klinkt het eindresultaat heel toegankelijk zonder aan impact te verliezen. "Die toegankelijkheid is echt geen bewuste zet. Noch bij het spelen noch bij het componeren denk ik daar bij na. Het is wel zo dat ik momenteel net wat minder uitgesproken expressionistisch speel dan de voorbije jaren. Ik luister nog steeds naar late Coltrane bijvoorbeeld maar minder dan voorheen. Dat heeft waarschijnlijk ook met leeftijd te maken. Jazzmuzikanten leven ook langer dan vroeger. Ik ben vijfenveertig nu. Charlie Parker en John Coltrane haalden dat niet eens! Wat hadden die gedaan mochten ze ouder geworden zijn? Maar vooral, waar moet ik zelf naartoe? Mijn streefdoel is om steeds beter te worden maar ook om relevant en geloofwaardig te blijven." '3/4 Peace' wordt uitgebracht op vinyl bij el Negocito Records en is ook verkrijgbaar als download.."

Georges Tonla Briquet, Jazzmozaiek, p.50 (2012/2) quotering: top
"Achter 3/4 Peace schuilen Ben Sluijs, Christian Mendoza en Brice Soniano. De titel verwijst naar "een zekere gemoedsrust die ik zoek maar nooit vind," dixit Sluijs. De drie heren zijn dan ook actief op verschillende fronten maar gebruiken hier al hun kunde en kennis om zich te outen als pure coloristen. Ze observeren, noteren en werken alles uit tot in de puntjes. Hoewel de lp het resultaat is van twee sessies conceptuele improvisaties klinkt het geheel als een sterk geordende eenheid waar elk detail minutieus op de juiste plaats staat. Enerzijds zeer toegankelijk maar ook fascinerend voor wie op zoek gaat naar de achterliggende scenario's over het spel van intervallen en melodielijn. Een heterogeen luisterspel maar met haarscherpe focus door het verwijderen van alle ballast. Vergelijk vooral eens de klank van het vinylexemplaar met de gebrande versie die je er bij krijgt."