Jean-Claude Vantroyen, Mad, Le Soir (07/03/2018)
"Le gabbro est une roche plutonique magmatique, à texture grenue. On l'utilise comme pierre de taille. Ou pour en faire des brise-lames. Le nom du duo composé de deux saxophonistes barytons, Hanne De Backer et Marc De Maesener, est donc bien pensé. Leur musique est grenue comme de la pierre et renvoie à des âges géologiques, quand le gabbro se formait : plaintes, explosions, silences, cris et tourbillons, orages et cataclysmes. Mme Hanne et M. Marc explorent outre les possibilités sonores et chromatiques du bary- ton et créent un dialogue improvisé. Sur la base traditionnelle du jazz et du free-jazz, mais en s'en échappant aussi parce qu'il faut exploser les structures, ce qui lui donne une atmosphère réso- lument contemporaine et profonde. Maintenant, c'est vrai, il faut aussi parfois s'accrocher. Mais laissez-vous aller, rentrez dans les vagues de cette musique et vous serez fascinés."

Mark Corroto, All About Jazz (05/11/2017) ****1/2
"Have you ever considered your dog's paws? Whenever a baritone saxophone, or tuba for that matter, is introduced into an improvising scene, I think about my dog's forepaws. While you have hands with fingers designed for intricate work attached to your arms, a dog has these blunt clubs. I always considered the baritone saxophone to be in the same blunt category. That is, until I was introduced to the music of Colin Stetson, Mats Gustafsson and now g a b b r o, a two baritone saxophone duo of Hanne De Backer and Marc De Maeseneer. De Maeseneer is a member of the trio Backback, who released III (El Negocito Records, 2014).

The pair elevates the bari from an unsharpened tool to a refined instrument. Opening with the familiar boat-horn blasts on "Sterna Paradisaea," the pair then weave a nuanced sound through their two voices. "For The Souls Of Nauru" has one horn gliding over the resonating minimalist breath of the other, then upper register soundings engage with the flutter notes. Now, we're miles away from boat horns and bottoms. "Minor Swing" impresses with a circular breathing saxophone pulse matched by a haunting refrain. Elsewhere, the pair fashion a minimalist tome on "We've Seen Life On Mars!?," with sounds that are as impenetrable and desolate as any deep space explorer can imagine. "Kraveel Bos" pairs a melody against pulse, culminating in what could be an operatic vision. Impressive music making here, and it makes me question just how my dog opened the front door last week."

Ben Taffijn, Draai om je oren, Jazz en meer - Weblog (03/11/2017)
"Gabbro is een duo bestaande uit de Vlamingen Hanne De Backer en Marc De Maeseneer. Een bijzonder duo, want beide heren bespelen een baritonsax. Dat lijkt saai, maar de zeven stukken verzameld op hun gelijknamige debuut bewijzen het tegendeel.

Het duo grossiert, tijdens een in het Antwerpse Het Bos opgenomen sessie, in prachtige sonore klanklandschappen. De Backer en De Maeseneer beheersen hun instrument tot in de puntjes en de twee zijn perfect op elkaar ingespeeld. Op menig moment heb je dan ook eerder het gevoel met een complete band te maken te hebben dan met twee baritonsaxen.

In opener 'Stema Paradisaea' wisselen ze elkaar af met lange golvende lijnen en intense, door circulaire ademhaling, vormgegeven passages. Het klinkt spannend, doordringend en ja, door de donkere toon, soms ook onheilspellend. Nog betere voorbeelden van dit laatste zijn 'For The Souls Of Naur' en 'We've Seen Life On Mars!?'. Beiden hebben iets huiveringwekkends en nodigen tegelijkertijd uit tot contemplatie. Bijzonder is in dit verband de foto op het cd-hoesje. Twee kleine figuurtjes in de sneeuw, duidelijk bergbeklimmers die in het niet verdwijnen tegenover de overweldigende natuur. Dat desolate, verweesde gevoel en die nietigheid weten de jongens van Gabbro prima over te brengen. Dit is muziek die je beroert, doet overpeinzen.

Op andere momenten, bijvoorbeeld in '821 DARK', 'Minor Swing' en afsluiter 'Hellh Olé' vormt een meeslepend ritmisch patroon de kern, waar in alle drie de gevallen kleurrijk op wordt gevarieerd. Hier klinken de jongens meeslepend en dwingen ze je tot luisteren. Al blijft ook hier de melancholie voelbaar, maar dat kan met dit instrument ook bijna niet anders."

Georges Tonla Briquet, Jazzenzo (15/10/2017)
"Wie op zoek gaat naar duo's met baritonsaxofoon is al snel rond. Twee Vlamingen vullen de lacune aan. Welkom aan boord van de baritonsferen van Hanne De Backer en Marc De Maeseneer.

De twee baritonsaxofonisten improviseren con brio een reisverhaal bij elkaar, opgedeeld in zeven kleine afleveringen. De traag voortslepende opener voert je meteen naar verre oorden. De ene bariton geeft het vertreksein als een stoomboot terwijl de andere het personeel in het gelid roept.

De kapitein en zijn copiloot hebben ervaring. De Backer vooral met theater- en muziekvoorstellingen en bij popgroepen als Dóttir Slonza, De Maeseneer bij bands als The Whodads, BackBack en Admiral Freebee. Onderweg houden ze halt in oorden waar je de meest waanzinnige geluiden opvangt. Delicate modulaties, cirkelvormige structuren en het aanwenden van fade in en fade out leiden uiteindelijk tot een fascinerende soundtrack voor bij een natuurfenomeen als het noorderlicht. De wondere wereld ook van resonanties en reverb.

De weg ligt open om buiten het beperkte galerijen- en kunstencircuit te treden, waar ze hun eerste gezamenlijke stappen zetten."

Herman te Loo, Jazzflits nummer 282 p.7 (14/08/2017)
"Bands met meer dan één baritonsax zijn uiterst dun gezaaid. Eind jaren tachtig kon Groningen bogen op de knorrende beesten van Baritone Madness, maar verder wil me niet veel te binnen schieten. Alleen dat al maakt het Belgische duo Gabbro bijzonder. Hanne De Backer en Marc de Maeseneer bespelen allebei de zware toeter en scheppen er hun eigen genre mee. De zeven tracks op hun titelloze debuut-cd zijn pure improvisaties, die een heel breed spectrum bestrijken.

'Ze bestrijken een heel breed spectrum' De twee dagen elkaar melodisch en ritmisch uit, trekken naar elkaar toe, swingen soms dat het een aard heeft, en buiten bovenal de sonoriteiten van de twee baritons uit. Dat levert soms hypnotische grooves op die in het domein terechtkomen dat we kennen van bassaxofonist Colin Stetson. Toch zijn de Belgen bepaald geen kopieën van de populaire Amerikaan. De jankende uithalen in 'Sterna paradisaea' en de onbekommerde swing in combinatie met Brötzmanniaanse bronstigheid in 'Minor swing' zijn daar overtuigende voorbeelden van."

Philippe De Cleen, Da Music (26/07/2017)
"Gabbro is de naam van een Pools stollingsgesteente, zegt Wikipedia. Maar het is ook de groepsnaam van twee Belgische saxofonisten die hun debuut op El Negocito Records uitbrengen.

Dat duo saxofonisten, dat zijn Hanne De Backer (Dottir Slonza) en Marc De Maeseneer (Admiral Freebee, The Whodads, Olla Vogala en BackBack). Zij maakten in september 2016 een reeks opnames in een expositieruimte in Het Bos. Ideaal als setting want op die manier kon de resonantie van de respectievelijke baritonsaxen perfect gecapteerd worden door Filip Wauters.

Deze plaat is een onderzoek naar de mogelijkheden van de baritonsax; bijzonder omwille van het opzet waarbij twee baritonsaxofonisten à l'improviste met elkaar duelleren. Dat levert een aparte luisterervaring op. Zeven stukken zijn er te horen, maar eigenlijk moet je dit vooral als een album, een verzameling van aan elkaar hangende composities, beschouwen.

Beide muzikanten grasduinen, ondanks de uiteenlopende voorkeuren, door de (free) jazz om er iets heel eigens mee te doen. Diep, donker en intens. Hoor bijvoorbeeld hoe opener Sterna Paradisaea naar je aandacht hengelt. Dat nummer ligt niet toevallig in het verlengde van de geluidswereld die Colin Stetson laat horen. Maar dat is slechts één van de vele referenties.

Het album klinkt avontuurlijk, maar ook eigentijds. De duidelijke, improvisatorische insteek van beide muzikantenf bewijst dat. Er zijn meer speelse passages zoals afsluiter Hellh Olé, waarin ze tussen de regels door Trump een schop tegen zijn achterste verkopen, maar daartegenover staat dan weer het drone-achtige van For The Souls Of Nauru.

Live wordt er al eens de hulp van de immer fantastische drumster Karen Willems (Inwolves) ingeroepen. Niet dat dat strikt noodzakelijk is, maar het levert ongetwijfeld een andere dynamiek op. Het illustreert ook goed dat dit debuut slechts een vertrekpunt vormt.

De verzameling filmische verhalen vormen hoe dan ook een fraai samenhangend geheel, een eigentijdse luistertrip. Van harte aanbevolen luistergoed."

Christophe Verbiest, Flanders Today (09/07/2017)
"The rich, deep tone of the baritone sax is one of music's most beautiful sounds, and the two intertwined that make up the Flemish duo g a b b r o (the name refers to a form of magmatic rock) are a prime example. The seven tracks that Hanne De Backer and Marc De Maeseneer play on their debut are hard to categorise, though there are obvious links with (free) jazz and contemporary classical music. Both frivolous and daring, this beguiling album reveals a great talent."

Dave Sumner - Jazz Recommendations - 2017 releases, Bird is the Worm (02/06/2017)
"GABBRO isn't sold as something it's not. This duo baritone saxophone collaboration has all the fireworks and explosiveness and volatility one would expect. There is nothing subtle here. The GABBRO duo, long-time collaborators Marc De Maeseneer and Hanne De Backer don't mess around. There's an immediacy to this music that is as dramatic as it is fun. Yes, there's plenty of variation between tunes. The pulsing "Minor Swing" contrasts nicely with the slow drone and melodic yawns of "For the Souls Of Nauru." Despite a motion all its own, the the pinball action of "Hellh Olé" snaps neatly into place with the kick back and wail of "We've Seen Life On Mars!?" The slow eruption of "821 DARK" walks the earth with an entirely different gait than the strangely tuneful "Kravaal Bos," and yet they fly in unison like birds-of-a-feather. The album opens with a track that incorporates all of these qualities, and more, and by setting the tone immediately for everything that is to follow, "Sterna Paradisaea" behaves, in some very essential ways, as the introduction, the conflict and the denouement of this very animated recording."

Claude Loxhay, Jazzhalo (06/2017)
"Avec Gabbro, Hanne De Backer et Marc De Maeseneer proposent une alliance de sonorités peu courante: un duo de saxophones barytons pur et dur.

Hanne De Backer a mené ses études au Conservatoire d'Anvers, étudié aussi l'instrument avec Vincent Brijs, le leader du groupe BRZZVL et membre du Jazz Station Big Band comme de Zygomatik de Piet Verbist. Elle a aussi rejoint l'Académie Sibelius d'Helsinki pour parfaire sa formation avec Mikko Innanen, un saxophoniste qui a enregistré avec John Tchicai et Han Bennink et elle a souvent collaboré avec le KVS (Koninklijke Vlaamse Schouwburg).

Marc De Maeseneer, de son côté, a poursuivi sa formation au Conservatoire de Gand avec Frank Vaganée. Musicien très sollicité, il a participé à différents projets: Lady Linn and her magnificient seven (album Here we go again), Olla Vogala de Wouter Vandenabeele et le trio BackBack, en compagnie du guitariste Filip Wauters et du batteur Giovanni Barcella (albums Backo et BackBack III).

Au long des 7 plages de l'album, les deux complices livrent un dialogue de saxophone baryton à la limite entre jazz contemporain et free, mais sans les déferlement échevelés d'un Mats Gustafsson, par exemple.

Ils explorent ainsi tout le spectre sonore du baryton. Tandis que l'un tisse une ligne mélodique, l'autre propose différents effets: bruit de clés (821 DARK), souffle (For the soul of nauru) ou couinements répétitifs (Hellh olé, la composition-improvisation la plus énergique de l'album)."