Peter De Backer, Jazzmozaiek nr.1 2016 **** (14/03/2016)
"Keenroh, het duo van fluitist Jan Daelman en pianist Thijs Troch, kreeg veel lof voor zijn debuutcd. Ze wonnen de prijs voor jong jazztalent op Gent Jazz en kregen zo de kans een negenkoppige formatie op poten te zetten. Op het hoofdpodium van Gent Jazz speelden ze een concert met composities van Jozef Dumoulin, Kris Defoort, Bo Van Der Werf en Ben Sluijs. Maar deze cd is helemaal anders. Bij de twaalf stukken zijn er slechts drie composities, al de rest is geïmproviseerd, in wisselende bezettingen. Opener Eukarist, een compositie van Daelman en Troch, komt traag op gang maar maakt een diepe indruk, met een opvallende bijdrage van basklarinettist Marti Melia. Drie korte improvisaties zetten de muziek op scherp, met opvallende elektronica van Teun Verbruggen, de 'prepared' piano van Troch en de elektrische bas van Laurens Smet in de hoofdrol. En wat heeft Bart Maris toch een heel persoonlijke klank. Doel IV, een heel melodieuze compositie van Troch, benadrukt het mooie groepsgeluid van het nonet. De daaropvolgende vijf improvisaties bestrijken een heel breed palet, een boeiende mix van akoestische muziek en elektronica, energieke freejazz met scherpe kantjes. Nooom, een korte solo van bassist Laurens Smet, is dan weer heel minimalistisch. Ook Log, nog een compositie van Troch, is een rustig voortschrijdend stuk. En in het superkorte slotnummer Lloos gaat het nonet nog heel even stevig loos. Keenroh XL duurt hooguit 33 minuten, maar heeft meer te bieden dan veel andere cd's die twee keer zo lang duren."

Jan Granlie, Salt Peanuts (19/12/2015)
" Bandet Keenroh, er i utgangspunktet et duoprosjekt mellom pianisten Thijs Troch og fløytisten Jam Daelman. De har base i Belgia og den flotte byen Gent, og derfra har de de senere årene eksperimentert med hvordan de to instrumentene kunne nærme seg hverandre. Det resulterte i debutalbumet «Keenro», som kompå Elneocitto records i 2014.

Nå vet jeg ikke helt om de føler at de er ferdig utstuderte i forholdet mellom piano og fløyte, men på deres nye innspilling, «Keenoh XL» omgir de seg med et ni-manns band. Hyer finner vi musikere fra flere av de mest kjente jazzensemblene fra Flandern-delen av Belgia, bl.a. Flat Earth Society, Jef Neve og Ifa Y Xango.

Denne utgaven av bandet hadde etter sigende stor suksess under Gent Jazz Festival i år, uten at hverken jeg aller noen andre i salt-peanuts-redaksjonen kan verifisere det.

Musikken kan karakteriseres som en blanding av moderne, klassisk musikk og fritt improvisert jazz. Og innimellom, i alt «kaoset», kan man nesten ane et politisk bakteppe av Belgia som stat. Et land som kan eksistere i mange måneder uten en regjering, må ha noe spesielt over seg.

Men i Flandern er man stolte og sterke, noe det ytterst friske ensemblet Flat Earth Society er et godt eksempel på.

Musikken er ekseperimentell, og innimellom kan det nesten høres ut som man søker rundt etter en stasjon på en riktig gammel radio, hvor forskjellige stasjoner som Happaranda, Lübeck og andre steder dukker opp med merkelige lyder. Men så finner man omsider en stasjon uten forstyrrelser, og det hele faller til ro med vakker musikk.

Vi legger merke til trompeteren Bart Maris, pianisten Thijs Troch, klarinettisten Marti Melia, saksofonisten Ruben Verbruggen og bassisten Laurens Smet, som bidrar med flott spill.

Dette er en temmelig annerledes nonett enn det vi er vant til å høre fra jazzhistoprien, men man skal ikke se bort fra at dette er et prosjekt vi vil høre mye mer om i tiden som kommer. Spennende og interessant!"

Hessel Fluitman, Jazzflits 248 p. 10 (7/12/2015)
"Keenroh is een duo gevormd door pianist Thijs Troch en fluitist Jan Daelman. De twee veroverden tijdens het Gent Jazz Festival de prijs Jong Jazztalent Gent 2014 en mochten daarom een cd opnemen. Daarvoor hebben ze hun duo uitgebreid met jong talent en enkele oude rotten. Onder die laatsten mag je trom- pettist Bart Maris scharen en slagwerker Teun Verbruggen. Ik hoorde deze XL-versie de afgelopen zomer tijdens het Gent Jazz Festival. Tussen de internationale impro-jazz groepen, gaf dit Belgische gezelschap een verfrissende 'touch' aan de dag. Ze kwamen heel speels tevoorschijn. Hun uitgeschreven muziek moest met knijpers aan de standaards worden bevestigd, omdat anders de wind ermee vandoor was gegaan. Op de cd 'Keenroh' is de muziek wat taaier dan deze live overkwam. Enerzijds is deze poëtisch, maar anderzijds ook droog met elektronica op de voorgrond, zoals in 'Klinge'. Oefeningen in geluid, waarvan je de achterliggende gedachte moet kennen om deze te begrijpen en er dan eventueel van te kunnen genieten. Muziek die mij live meer aansprak dan op cd."

Joachim Ceulemans, Enola.be (13/11/2015)
"Een stroomgenerator die dienst weigerde en een piano die je bijna met het blote oog kon zien ontstemmen onder een verschroeiende zon, het was me wat daar in het Citadelpark. Dat het piepjonge duo toen desondanks een goede indruk naliet was echter geen toeval. Enkele maanden later op het Gent Jazz festival, zou Keenroh namelijk de prijs voor jong jazztalent wegkapen, wat hen naast een mooie erkenning ook een behoorlijk geldbedrag opleverde om een ambitieus project te realiseren. Voor Daelman en Troch betekende dat algauw uitbreiden in aantal, met als doel manieren te vinden om als improvisatieduo te fungeren binnen een groter geheel.

Voor de samenstelling van Keenroh XL ging het duo op zoek naar een gezonde balans tussen jong talent en enkele ervaren rotten. Met Bart Maris (trompet), Marti Melia (klarinetten), Ruben Verbruggen (alt- en baritonsax), Thomas Jillings (tenorsax en altklarinet) en Niels Van Heertum (euphonium) werd het aantal blazers opgetrokken tot zes. Deze kunnen rekenen op steun van een ietwat klassieke ritmesectie van piano, bas (Laurens Smet) en drums (Teun Verbruggen). Een klassieke sound krijgen we echter niet voorgeschoteld, daarvoor klinkt het materiaal te eigenzinnig. Nadat ze eerder op Gent Jazz al gecomponeerd werk speelden van Jozef Dumoulin, Bo Van Der Werf, Ben Sluijs en Kris Defoort, keert het duo namelijk voor een stuk terug naar de vrije improvisatie, hoewel ze zelf ook enkele composities aanbrengen.

Ondanks de omvang van het ensemble ligt de focus niet meteen op het creëren van een "groot" totaalgeluid. Keenroh XL gaat niet voor de overrompeling, maar voor kiest voor een meer subtiele verleiding - een deel van de improvisaties en composities gaat daar ook duidelijk van uit. De piano fungeert zo enkele keren als centrale actor, zoals in het bloedmooie "Eukarist" waarin de partijen van Troch worden gecomplimenteerd door fijne laagjes van de blazers en een warmbloedige solo van Jillings op altklarinet. In "Log" trekt de piano het laken nog wat meer naar zich toe en zijn de anderen vooral gericht op inkleuren en verrijken, met een mooi ronde spanningsboog als resultaat.

Met een speeltijd van iets meer dan een half uur verspreid over twaalf tracks, zijn de stukken op het album overwegend kort. De meest flitsende daarvan zijn het opeenvolgende "Huih" en "Widt" die kunnen doorgaan voor knotsgekke matpartijen tussen verschillende selecties muzikanten. In "Huih" liggen trompet, fluit, piano en drums kort met elkaar in de clinch, waarbij de elektrische bas van Smet ook nog even wat olie op het vuur komt gooien. Een hoop andere instrumenten doen hun intrede in "Widt", dat op het einde losbarst in een lekker potje collectieve chaos, geïnitieerd door de gestoorde elektronica-bijdragen van Teun Verbruggen.

Waar een kleine groep zich afzondert van de rest, ontstaan soms verrassingen. Van Heertum, Melia en Ruben Verbruggen zorgen met "Klaach" voor enkele intrigerende momenten. Euphonium, baritonsax en basklarinet cirkelen brommend om elkaar heen of komen elkaar tegen in een cadans, de verschillende klankkleuren vrolijk versmeltend, met een soort borrelende mantra als resultaat. Ook wanneer piano, bas en drums de handen in elkaar slaan is het resultaat de moeite. De bijna gefluisterde, maar vingervlugge uitwisselingen tussen Troch, Smet en Verbruggen in "Gneep" klinken als een microscopisch zenuwspel vol plaagstoten en onverwachte wendingen.

De bijdragen van een rist muzikale collega's maken van het Keenroh XL project duidelijk een collectief verhaal. Het zorgt voor een verrassend diverse en kleurrijke plaat, eentje die verschillende opties verkent maar tegelijk ook nog wat marge en veiligheid inbouwt. En dat is ook maar best, want de overgang van duo naar nonet is voor de twee twintigers van Keenroh niet zomaar een stap, maar een gigantische sprong."

Danny De Bock, Jassepoes
"Jan Daelman en Thijs Troch, samen Keenroh, wonnen in 2014 de Gent Jazz Jong Talentprijs. Dat zette hen aan om met andere, jonge en meer ervaren muzikanten samenwerkingen aan te gaan. Hun Keenroh & friends kende verschillende gedaanten met o.a. Niels Van Heertum, Laurens Smet, Mano Cabras en Joao Lobo. Zo verkenden zij verder paden in de improvisatie. Met het project Keenroh XL gooiden zij het over een heel ander boeg. In een veelkoppige bezetting bleef de improvisatie beperkt, binnen de grenzen van composities die van buiten de groep kwamen. Het geschreven materiaal kwam van Jozef Dumoulin, Bo Van Der Werf, Kris Defoort en Ben Sluijs, al sinds jaren gesmaakte componisten. Dat maakte nieuwsgierig naar hun try-out concert in De Singer in mei 2015, toen bleek dat er nog heel wat werk aan de winkel was. In juli tijdens Gent Jazz 2015 bewezen ze dan weer dat het hooggemikte streven op korte tijd tot een geslaagd project kon uitgroeien.
Om het XL-avontuur een fysieke boreling te geven, kozen de muzikanten toch weer voor muziek die van binnenuit werd geschapen. De cd laat eigen creaties horen van de spelende groep, waarbij de kunstmatige inseminatie de vorm heeft van elektronische klanken en vervormingen. Het resultaat is een sterk album, met wondermooie en uiterst verfijnde stukken, afgewisseld met speelse knutselwerkjes van geluiden. Al die uitingen van creatief zoeken leiden tot knappe stukjes, of het nu is in een samen werken aan evenwichtige schoonheid of op elkaar inspelen in grillig gepruts.
Pakkend schoon is bijvoorbeeld 'Eukarist' waarmee de cd begint. Met piano en fluit vangt 'Eukarist' aan, waarmee de kern van de grote groep spreekt. Daarna bouwen zij met de anderen aan een ingetogen heerlijkheid. Ook 'Doel IV', dat in een kleine versie voorkwam op de eersteling van het duo, krijgt hier een fijne, haast sprookjesachtige uitvoering. De rijkdom aan blazersklanken in combinatie met de sobere, maar goed gekozen variatie in bastonen en drumslagen leveren sierlijke pracht op. Van de grilliger stukken moet je zeker 'Klaach' beluisteren dat misschien van ver een knipoog werpt naar Colin Stetson, maar hoe dan ook een kort hoogtepunt uitmaakt op de cd. Wie niet vies is van geluiden, van vrije muziek die klinkt als gesprekken en hoog oplopende discussies tussen gemuteerde reptielen en cybermonsters, kan hier zijn gading vinden in kleinoden die meerdere kanten tegelijk uitgaan en toch samenhangend blijven.
Verfijning zowel als chaos laten pakken als mayonaise, je moet het maar doen. Jan Daelman en Thijs Troch doen het, hier met een hele rist collega's. Keenroh zet zich in meerdere gedaanten door als een overtuigende speler in het jazzlandschap."